"AN"ı Yaşamak Mı Yakalamak Mı?

Eskiden her şey ne güzeldi. Teknoloji bu kadar gelişmeden  ve biz onun kölesi olmadan önce. Şimdi her saniyemiz teknolojik aletlerin cenderesinde. Televizyonu izlemesek  bile ses olsun diyerek açıyoruz. Bilgisayar ya da tabletleri elimizden düşürmüyoruz. Hiçbir  şey  olmasa bile aklımıza  takılan bir şeye  bakmak için  dalıyoruz  sanal  dünyaya  ve uzun bir süre çıkamıyoruz. Kimse inkar etmesin, az ya da çok  hepimiz bağımlısı olmuş  durumdayız teknolojinin ve sanal dünyanın. 


Dün  Efe ile mutfakta bir şeyler  atıştırıyorduk. Yerken kendince bir oyun icat etti ve bunu her lokmasında tekrarladı. Çok  eğlendi, kahkahalar attı. Ağzı  yüzü bulaşık  oldu. Öyle  tatlı  görünüyordu  ki fotoğrafını  çekmek  istemiştim. Video çektiğim  halde. Efe kahkahalar atıp  koştururken  ben onun fotoğrafını çekmeye  çalıştım. Hareketli olduğu  için düzgün  bir  görüntü  yakalayamadım. Ben elimde telefon ile cebelleşirken o gülerek  bana sarılmaya  çalışıyordu. Ben onu sabit durmaya zorlarken  o daha da coşmak istiyordu ve benim de kendisine katılmamı bekliyordu. 

Peki ben ne yaptım? Aklı  başında  bir insan olsaydım  telefonu elimden bırakır onunla birlikte anı yaşardım. Birlikte kahkahalar  atardık  ve mutlu olurduk. Ama ben onun bulaşık  suratını fotoğraflamak konusunda kararlıydım. "Efe bi dur!" dedim ve bunu biraz da kızgınlıkla söyledim. Sonra ne oldu biliyor musunuz? Efe'nin gülücüģü soldu. Suratını  astı. Üzüldü. Şimdi  kendimden nefret ediyorum.

15 yorum:

  1. Bu hatayı hepimiz yapıyoruz maalesef... Yaptık da...
    Anı yakalamak için andan vazgeçebiliyoruz...
    Bu konuda gerçekten kendimizi terbiye etmeye ihtiyacımız var :(

    YanıtlaSil
  2. Merhaba! :)

    Kendinizden nefret etmeyin! En azından farkındasınız... Son zamanlarda blog ortamında okuduğum en iyi yazı olabilir. Bu yazıyı burada, sanal bir sayfada bırakmamanızı, görebileceğiniz ve kendinize duyduğunuz nefreti hatırlayabileceğiniz bir yere koymanızı öneriyorum... Nitelik ve nicelik arasında kaybolup gidiyoruz. "Az çoktur." ama bunu pek de anlamıyoruz. İlla çok fotoğraf, çok video, çok çok çok... Tek değilsiniz. Ve farkındasınız. Kendinizden nefret etmeyin :)

    Güzel günler dilerim!

    YanıtlaSil
  3. Maalesef bu bazen bende de oluyor.Bazen onun tatlı,şirin bir anını ölümsüzleştirmek istiyorum.Sonra an'ı kaçırdığımı fark ediyorum.Birlikte an'ı yaşayabilmek en güzeli.Bir daha o mutlu olunan an yaşanmayabilir.Kendinizden nefret etmeyin.Birlikte geçirdiğiniz zamanları dolu dolu yaşamaya çalışın yeter.Sevgiyle kalın:)

    YanıtlaSil
  4. maalesef ya bunu yapıyoruz:(((

    YanıtlaSil
  5. İstemesek de oluyor ne yazık ki. Yine de kendinize bu kadar yüklenmeyin. Sonuçta güzel bir anıyı somutlaştırmak istemişsiniz. Sevgiler :)

    YanıtlaSil
  6. Bezen böyle oluyor ama ben bu anları bana bazı şeyleri net olarak gösterdiği için eğitim gibi alıyor ve bir sonraki anların daha güzel olması için bana verilen hediye gibi görüyorum. (Hahaha bu nasıl bir cümle oldu diye sorma)

    Önemli olan senin farkındalığın.

    Ah oğluş eminim pek yakında daha nice öyle keyifli anlar yaşatacak ve sen tadını çıkartacaksın :)

    YanıtlaSil
  7. ay yaşıcan tabi ivit öyle. bi daha yaşarsın :)

    YanıtlaSil
  8. Nooooo! Hayııııır! Sakın Burcu, kendinden ASLA VE HİÇBİR ZAMAN nefret etme. Sadece insansın çünkü :) Bunu fark etmiş olman öyle önemli ki... Bir sonraki gün benzer bir sahne yaşandığında eminim aklına telefon gelmeyecek bile :) Öperim seniiii

    YanıtlaSil
  9. Mühim olan bu konuda farkındalık yaşaman sende anneliği ilk kez onunla öğreniyorsun elbette senin de hataların olacak hepimiz yaptık.Yapa yapa öğrendik ve artık daha bilinçli anneleriz ama kusursuzmuyuz? Hayır!

    YanıtlaSil
  10. Farkındasın, önemli olan bu...

    YanıtlaSil
  11. Merhaba.
    Ben oğlumun tekvando kuşak sınavını videoya çekmeye çalışırken, hafızada yer acayim diye çocuğumu izleyemeyen bir anne olarak sizden bir kaç seviye yukarıdayım. Duyduğunuz nefreti taaa yüreğimde hissetmiştim üstelik benimkine ek olarak şapşallık da vardı.
    Olay tazeyken kendime oldukça kızsam da şimdi daha objektif degerlendirebiliyorum. Içinde bulunduğumuz koşullar kolay değil, düşünerek yapılmış bir şey değil ve nihayetinde hepimiz insaniz.
    Herkes benzer hataları yapıyor. Önemli olan ders almak. Lütfen kendinize haksızlık etmeyin.

    YanıtlaSil
  12. Aslında üzülmeyin siz yine onu o anı ömrünüzün sonuna kadar saklamak istediniz ama ufak bir yanlış anlaşılma olmuş. Umarım daha bir çok güzel anlarınız ve anılarınız olur..

    YanıtlaSil
  13. Değerli yorumlarınız için hepinize çok çok teşekkür ederim arkadaşlar. Bu olayla hatamı fark ettim ve daha dikkatliyim artık. Bu yazıyla da gördüm ki, yalnız değilim. Zaman zaman hepimiz benzer hataları yapıyoruz. Önemli olan farkına varmak ve sonrasında saha duyarlı olmak sanırım.
    Yorumlarınıza tek tek cevap veremediğim için affedin lütfen, zaman bulamadım. Tekrar teşekkür ederim. İyi ki varsınız...

    YanıtlaSil
  14. Son bir aydır ben de bu konuda kendimi durdurmaya çalışıyorum. An'ın kaçması, keyif alamamak içimizde daha çok yalnızlaşmamıza neden oluyor maalesef. :( Ellerinize sağlık <3 :)

    YanıtlaSil
  15. Yalnız değilsin Burcu, çoğumuz anı yaşamayı unutuyoruz :( Kendine kızma ama Efe ile bundan sonra daha binlerce "an"ın olacak :)

    YanıtlaSil