Yorgunum.
Uyumak istiyorum.
Saatlerce hiçbir şey yapmadan oturmak istiyorum.
Boş boş bakmak istiyorum.
Sağır, dilsiz ve hareketsiz olmak istiyorum.
Bir süreliğine.
Yorganı başıma çekip sessizce kalmak istiyorum.
Kimse ilişmesin, hiçbir şey düşünmeyeyim istiyorum.
Yemek yapmayayım, evi temizlemeyeyim, Efe ile ilgilenmeyeyim istiyorum.
Bir süre anne, eş, evlat olmayayım, sadece kendim olayım istiyorum.
Kendimi özledim ben.
Kendi kendimle sohbet etmeyi özledim.
Kendi kendimle hiçbir şey yapmamayı özledim.
Anne olmak ne kadar güzel bir şey, ama aynı zamanda ne kadar da zor.
Tatili yok, kaçışı yok, sonu yok.
Bir kere anne olduğunda bir daha asla kendin olamıyorsun.
Annelik, mesaisi sonsuza kadar süren en ağır meslek bence.
Tüm bedenin, aklın ve ruhunla hizmet etmek zorunda olduğun bir durum.
Bu yüzden "Cennet annelerin ayakları altındadır." diye bir söz var sanırım.
Gerçek mi, yoksa teselli mi onu şimdilik bilemiyorum.
Tek bildiğim ruhumun ortadan ikiye yarılmak üzere olduğu.
Sonsuz mutluluk ve her şeyden bıkmak, aynı anda bir ruhu ele geçiren iki zıt duygu.
Şimdi en zor zamanlarmış, tecrübeli olanlar öyle söylüyor.
Sabret, her şey çok güzel olacak.
Zaten güzel, kötü demiyorum ki.
Ama zorlanıyorum.
Dedim ya kendimi özlüyorum.
Bazen nefes alamıyorum.
Kaçıp gidemiyorum.
Annelikte kaçış yok.
Kafanı dağıtmak için iki saat uzaklaşsam bile, ancak bedenen uzaklaşabiliyorum.
Dağıtmak istediğim kafa olduğu yerde duruyor.
Ne olacak bilmiyorum.
Bekliyorum...
Burcu'm, öncelikle çok teşekkür ediyorum, hediye kitaplarım geldi, resimlerini çektim, daha önce de sevgili Handan senin gibi çekiliş yapmıştı, onunkileri de koydum, iki sevgili arkadaşımın hediye çekilişi konusunda bir yayın yapacağım, şu siyasi konulardan bir türlü vakit bulamamıştım şimdi ikinizin bir arada olacak:)
YanıtlaSilAnnelikten kaçış yok demişsin ya, bak bir de şöyle düşün, yıllarca doktor doktor gezip anne olamayanlar var, biliyorum ne kadar yorucu olduğunu, hafife asla almıyorum, anne olmasam da, yeğenlerime baktım (bebekken de, şu anda 30 yaşında yine bakıyorum, yemek, bulaşık, odasını toplamak, masasını silmek...)yorar insanı ama Efe'ye bakınca tüm yorgunluğun gidecektir eminim:) Allah yardımcın olsun canım, geçer çabucak inşallah, böyle durumlarda taze sıkılmış portakal suyu ile supradin filan alırsan faydalı olabilir. Yorgunluğa C vitamini birebir diye duydum.
Sevgiler:)
Müjde ablacım,
SilKeyifle okursun umarım.
Önerin için teşekkür ederim. Her sabah Efe'ye portakal suyu hazırlıyorum ama kendim içmek aklıma bile gelmiyor :(
Bir ara bende aynı duyguları yaşamıştım.Evet annelik çok güzel ve özel.Ama bazen zorlanıyor insan.Hep aynı şeyleri yapan makine gibi hissediyordum kendimi. Haftasonu kursa gidiyorum ve birkaç saat boyunca yalnızca derse odaklandığım için başka birşey düşünmüyorum.Bir nevi rahatlama oluyor bende.Hele kurs dönüşleri kapıdan girerken ufaklığın seni çok özledim diye sarılışı beni çok mutlu ediyor.Sonra kaldığımız yerden evcilik oynamaya devam ediyoruz.Ruhunuzu çok bunaltmayın.Arada eğer imkanınız varsa çocuğu kısa süreliğine de olsa birine bırakıp(babasına) kendiniz için birşeyler yapmaya çalışın. Siz rahatlarsanız çocuk da rahatlar.Bunaldığımızı hissediyorlar çünkü.Kendimizi de onları da bunaltmayalım.En büyük destekçiniz de eşiniz olsun.:)
YanıtlaSilEbemkuşağı,
SilGerçekten biraz uzaklaşmak iyi geliyor ama geçici bir rahatlama sağlıyor. Aslında benim sorunum çocukla vakit geçirmeyi becerememek sanırım.
maalesef öyle gerçekten ama Efe kaç yaşında bilmiyorum ama biraz daha büyüyünce rahat edeceksin benim büyük kızım 12 yaşında küçüğüm de 2..Tam rahata erdik derken kendimiz istedik ve kaseti tekrar başa sardık şimdi de Defne ile haşır neşir oluyoruz
YanıtlaSilFatma Üzmez,
SilEfe şu an 20 aylık ve ben ikinci çocuğun "i" sini bile düşünemiyorum :) Bu zamanları baya bir unutmuş olmam lazım galiba :)
Her annenin dönem dönem yaşadığı duygular... Annen veya eşinin annesi bakacak durumdaysa çocuğa bir gün bile olsa baksalar dinlendirir seni. Toparlanır duygular hatta özlersin Efe'yi☺️ Sevgiler...
YanıtlaSilPersephone,
Silarada öyle fırsatlarım oluyor ama onlar da geçici bir rahatlama sağlıyor sadece. Sanırım evde oturmak ve hiçbir şey yapmamak bitiriyor beni.
Sevgilerimle...
Bir saatlik tek başıma vakit geçirebilmek için neler vermezdim ben de o zamanlar, seni çok iyi anlıyorum. Bir akşam eşinle bırakıp sen arkadaşlarınla sinemaya falan gitsen belki iyi gelir.
YanıtlaSilHandan,
Silarkadaşlarımın hepsi uzakta :(
Ben eşimle bile sinemaya gitmeye razıyım ama bir gün tatili var adamın. Akşamları da uymaz, Efe en geç 9 da uyuyor ve uyutma işi bende...O iş yaş yani :)
Bende tam aynı durumdayım.Bakmak yedirmek ağırıma gitmiyorda yemiyo yaaa böyle çıldırıyorum.Denemediğim ey oynatmadigim oyun kalmadı.Hiç mi bir şeyi sevmez bi çocuk ne tatli ne tuzlu.Bir şeyi severek yemiyo.Ek gıdayı tükrüyo gelde çıldırma.Yine ac ac oturuyo.Uykularıda tam bir iskence.Sallama diyo sallamıyorum.uyumuyo,kucağına al uyut diyo alıyorum kalkiyo,kundaksız uyumuyo açıncada elleri kolları hareket ediyor uyumuyor hemen kalkiyo oturuyo.Az kaldır çıldırmama.Nr diim Allah sabr versin.Çok iyi anlıyorum ama gecicekkkk insallah
YanıtlaSilAnnesi'nin Prenses'i,
Sildeğil mi yaa, bir de o kadar uğraşıyorsun ve yemiyor ya kafamı duvarlara vurasım geliyor. Ay iyice şiddet yanlısı bir manyağa dönüşüyorum galiba.
Dur daha bunun 2 yaş sendromu, 4 yaş sendromu, ergenliği falan var. Biz daha yolun başındayız. Uyku dert, yedirmek dert, altını üstünü değiştirmek bile dert. Ay bir dokun bin ah işit gibi oldu. Kolay gelsin bize, ne diyim :)
En kısa zamanda kafanı boşaltıp enerji toplayacağın bir zamanın olur inşallah...
YanıtlaSilGamze Esra Ersöz,
Silçok teşekkür ederim güzel temennin için. Ben de hemen bir amin diyeyim de tutar belki :)
Evet anneliğin emekliliği yok ama bir kadının hissedilebileceği en güzel duydu annelik bence. Bu kadınlara verilmiş bir lütuf ama seni çok iyi anlıyorum küçükken anneyi çok yoruyor afacanlar ve zaman zaman bu tür serzenişlerde bulunmamıza neden oluyorlar. İnan bana geçecek, büyüyecek daha az yorulup kendine daha çok vakit ayırabileceksin...Tek ihtiyacın olan bolca SABIR...
YanıtlaSilSevgilerimle...
Çocuklu Hayat,
Silannelik zaten sabır ve tevekkül sanatı, öyle değil mi? Bunu çok iyi biliyorum aslında ama bazen tutamıyorum kendimi. Sanki sorunlar sonsuza kadar sürecekmiş gibi geliyor. Ama sabır, sabır, sabır...
Sevgilerimle...
Merhaba Burcu hanım nihayet gelebildim sonunda.
YanıtlaSilbu annelik hallerini çok iyi bilirim ah kaç kez böyle oldum ama olmuyor başka biri anne yerine konmuyor annenin yaptıklarını yapamıyor küçücük molalar faydalı olabilir veya evin sessiz olduğu saatlerde biraz kendinizle başlasa kalın.
Kolaylıklar dilerim tüm kalbimle.
Değmesin Yağlı Boya,
Silhoş geldiniz :)
Bulduğum her fırsatı değerlendiriyorum ve kendimi iyi hissetmeye çalışıyorum emin olun, ama yetmiyor sanırım...
nasılsın şimdiiii :)
YanıtlaSilDeep,
Silidare ediyoruz işte...
bazen hepimiz yaşıyoruz galiba...bu ara benim de kaçasım var...bir yorumda rastladım geldim size bana da beklerim.. hem çekilişim var :) http://sapsikanne.blogspot.com.tr/ svgiler
YanıtlaSilŞapşik Anne,
SilHoş geldiniz :)
Ben de geliyorum hemen :)
canımsın bak normal bunlar , bu sıkılmalar , bunalmalar. Anne olmanın mesaisi yok 7/24 ve ömür boyu . Zor hem de çok . Sanırım yaş ilerledikçe , anne olmak daha detay istediğinden , bunalımlar da zor oluyor. Benim için öyle değildi mesela , evet zordu ama kendim de çocuktum zaten , en büyük sorun yemekti hala öyle merka etme yaşı 15 :D bu zamanlarımı ben beyaz dizi okuyarak atlattım desem :D ciddiyim bak , gülme :D ne bileyim düşünmeden ama kafanı dinleyebileceğin hikayeler işte :D kısacıklar , bir kış 600 tane falan okumuşum , sanırım seninkinin yaşlarında olduğu zamanlar :D çok ta düşünme , sen elinden geleni yap , gerisi teferruat , her şey zaten olacağına varıyor :D
YanıtlaSilEylem,
SilTeşekkür ederim :)
Biliyorum normal bu hissettiklerim ama insan bazen koyvermek istiyor işte :)
Zaten kitaplar da olmasa ne yapardım bilmiyorum. ..
Ve dediğin gibi, her şey olacağına varıyor. Çok da kasmamak gerek :)