Eskiden her şey ne güzeldi. Teknoloji bu kadar gelişmeden ve biz onun kölesi olmadan önce. Şimdi her saniyemiz teknolojik aletlerin cenderesinde. Televizyonu izlemesek bile ses olsun diyerek açıyoruz. Bilgisayar ya da tabletleri elimizden düşürmüyoruz. Hiçbir şey olmasa bile aklımıza takılan bir şeye bakmak için dalıyoruz sanal dünyaya ve uzun bir süre çıkamıyoruz. Kimse inkar etmesin, az ya da çok hepimiz bağımlısı olmuş durumdayız teknolojinin ve sanal dünyanın.
Dün Efe ile mutfakta bir şeyler atıştırıyorduk. Yerken kendince bir oyun icat etti ve bunu her lokmasında tekrarladı. Çok eğlendi, kahkahalar attı. Ağzı yüzü bulaşık oldu. Öyle tatlı görünüyordu ki fotoğrafını çekmek istemiştim. Video çektiğim halde. Efe kahkahalar atıp koştururken ben onun fotoğrafını çekmeye çalıştım. Hareketli olduğu için düzgün bir görüntü yakalayamadım. Ben elimde telefon ile cebelleşirken o gülerek bana sarılmaya çalışıyordu. Ben onu sabit durmaya zorlarken o daha da coşmak istiyordu ve benim de kendisine katılmamı bekliyordu.
Peki ben ne yaptım? Aklı başında bir insan olsaydım telefonu elimden bırakır onunla birlikte anı yaşardım. Birlikte kahkahalar atardık ve mutlu olurduk. Ama ben onun bulaşık suratını fotoğraflamak konusunda kararlıydım. "Efe bi dur!" dedim ve bunu biraz da kızgınlıkla söyledim. Sonra ne oldu biliyor musunuz? Efe'nin gülücüģü soldu. Suratını astı. Üzüldü. Şimdi kendimden nefret ediyorum.
Bu hatayı hepimiz yapıyoruz maalesef... Yaptık da...
YanıtlaSilAnı yakalamak için andan vazgeçebiliyoruz...
Bu konuda gerçekten kendimizi terbiye etmeye ihtiyacımız var :(
Merhaba! :)
YanıtlaSilKendinizden nefret etmeyin! En azından farkındasınız... Son zamanlarda blog ortamında okuduğum en iyi yazı olabilir. Bu yazıyı burada, sanal bir sayfada bırakmamanızı, görebileceğiniz ve kendinize duyduğunuz nefreti hatırlayabileceğiniz bir yere koymanızı öneriyorum... Nitelik ve nicelik arasında kaybolup gidiyoruz. "Az çoktur." ama bunu pek de anlamıyoruz. İlla çok fotoğraf, çok video, çok çok çok... Tek değilsiniz. Ve farkındasınız. Kendinizden nefret etmeyin :)
Güzel günler dilerim!
Maalesef bu bazen bende de oluyor.Bazen onun tatlı,şirin bir anını ölümsüzleştirmek istiyorum.Sonra an'ı kaçırdığımı fark ediyorum.Birlikte an'ı yaşayabilmek en güzeli.Bir daha o mutlu olunan an yaşanmayabilir.Kendinizden nefret etmeyin.Birlikte geçirdiğiniz zamanları dolu dolu yaşamaya çalışın yeter.Sevgiyle kalın:)
YanıtlaSilmaalesef ya bunu yapıyoruz:(((
YanıtlaSilİstemesek de oluyor ne yazık ki. Yine de kendinize bu kadar yüklenmeyin. Sonuçta güzel bir anıyı somutlaştırmak istemişsiniz. Sevgiler :)
YanıtlaSilBezen böyle oluyor ama ben bu anları bana bazı şeyleri net olarak gösterdiği için eğitim gibi alıyor ve bir sonraki anların daha güzel olması için bana verilen hediye gibi görüyorum. (Hahaha bu nasıl bir cümle oldu diye sorma)
YanıtlaSilÖnemli olan senin farkındalığın.
Ah oğluş eminim pek yakında daha nice öyle keyifli anlar yaşatacak ve sen tadını çıkartacaksın :)
ay yaşıcan tabi ivit öyle. bi daha yaşarsın :)
YanıtlaSilNooooo! Hayııııır! Sakın Burcu, kendinden ASLA VE HİÇBİR ZAMAN nefret etme. Sadece insansın çünkü :) Bunu fark etmiş olman öyle önemli ki... Bir sonraki gün benzer bir sahne yaşandığında eminim aklına telefon gelmeyecek bile :) Öperim seniiii
YanıtlaSilMühim olan bu konuda farkındalık yaşaman sende anneliği ilk kez onunla öğreniyorsun elbette senin de hataların olacak hepimiz yaptık.Yapa yapa öğrendik ve artık daha bilinçli anneleriz ama kusursuzmuyuz? Hayır!
YanıtlaSilFarkındasın, önemli olan bu...
YanıtlaSilMerhaba.
YanıtlaSilBen oğlumun tekvando kuşak sınavını videoya çekmeye çalışırken, hafızada yer acayim diye çocuğumu izleyemeyen bir anne olarak sizden bir kaç seviye yukarıdayım. Duyduğunuz nefreti taaa yüreğimde hissetmiştim üstelik benimkine ek olarak şapşallık da vardı.
Olay tazeyken kendime oldukça kızsam da şimdi daha objektif degerlendirebiliyorum. Içinde bulunduğumuz koşullar kolay değil, düşünerek yapılmış bir şey değil ve nihayetinde hepimiz insaniz.
Herkes benzer hataları yapıyor. Önemli olan ders almak. Lütfen kendinize haksızlık etmeyin.
Aslında üzülmeyin siz yine onu o anı ömrünüzün sonuna kadar saklamak istediniz ama ufak bir yanlış anlaşılma olmuş. Umarım daha bir çok güzel anlarınız ve anılarınız olur..
YanıtlaSilDeğerli yorumlarınız için hepinize çok çok teşekkür ederim arkadaşlar. Bu olayla hatamı fark ettim ve daha dikkatliyim artık. Bu yazıyla da gördüm ki, yalnız değilim. Zaman zaman hepimiz benzer hataları yapıyoruz. Önemli olan farkına varmak ve sonrasında saha duyarlı olmak sanırım.
YanıtlaSilYorumlarınıza tek tek cevap veremediğim için affedin lütfen, zaman bulamadım. Tekrar teşekkür ederim. İyi ki varsınız...
Son bir aydır ben de bu konuda kendimi durdurmaya çalışıyorum. An'ın kaçması, keyif alamamak içimizde daha çok yalnızlaşmamıza neden oluyor maalesef. :( Ellerinize sağlık <3 :)
YanıtlaSilYalnız değilsin Burcu, çoğumuz anı yaşamayı unutuyoruz :( Kendine kızma ama Efe ile bundan sonra daha binlerce "an"ın olacak :)
YanıtlaSil