Geçip Giden Zamanları Bir Yerlerde Bulsam...

Bu günlerde sıkça sorguluyorum.

Ne için yaşıyoruz?

Var olmamızdaki amaç ne?

Alıp verdiğimiz nefes, yediğimiz yemekler, içtiğimiz su ne için?

Mutlu olmak için mi yaşıyoruz?

Sevmek sevilmek için mi?

Hoşça vakitler geçirmek, gülüp eğlenmek için mi?

Ailelerimizle doyasıya vakit geçirmek için mi?

Kardeşimizle sohbet etmek, babamızın dizine başımızı koymak, annemizle dertleşmek için mi?

Eşimizle ya da sevgilimizle dilediğimiz gibi bir hayat yaşamak için mi?

Dostlarımızla istediğimiz an bir fincan kahve içmek için mi?

Şöyle dertsiz tasasız, hiçbir şey düşünmeden arkamıza yaslanıp güzel bir kitap okumak için mi?

Yazın sahil sahil dolaşıp, kışın karlı dağlarda salınmak için mi?

Bu sorulara cevabınız "EVET" değil mi?

Peki yapabiliyor muyuz sizce?

Pek çoğumuz ailelerimizi bayramdan bayrama görüyoruz, bu dünyadaki günlerimizi onlara doyamadan harcayıp gidiyoruz.

Dostlar desen her biri ayrı bir şehirde.

Yazın sahil sahil dolaşmaya, kışın da dağlara çıkmaya zamanımız olsa paramız paramız olsa zamanımız olmaz zaten.

Hiçbir zaman da rahat rahat kitap okuyamayız.

Hafta içi yorgun argın eve gidip yemek telaşına düşmekten, akabinde mutfağı toplamaktan, vakit kalırsa dinlenmekten sıra gelmez. Hafta sonu da temizlik, çamaşır, ütü, alışveriş derken zaman geçer gider.

Sabahları mutsuz mutsuz kalkıp işe gideriz, akşama kadar saçma sapan bir yığın işle uğraşırız, akşam eve gelince yemek yer kendimizi evin en rahat köşesine bırakırız. Aslında çok şeyler yapmak isteriz, ama yapamayız, hem enerjimiz yoktur, hem de lüzumsuz harcamalar yapmak istemeyiz.

Velhasıl, yukarıda sorduğum sorulardan bize kalan sevmek ve sevilmek. Onun kıymetini bilmekten başka yapacak bir şey yok...

Kim ne derse desin, en güzel yıllar çocukluk yıllarıydı. Bundan sonra da ömrümüz yeter de sağlığımız el verirse emeklilik yılları olur herhalde. Aradaki yıllar ise boşa harcanmış bir ömre tekabül eder.

Bu şarkı da benden size gelsin canlar...

NOT: Bu yazıdan sonra olayı çok da güzel özetleyen bir fıkra var sevgili Handan'ın bloğunda...okumak için tık tık