Dikkat Gümüş Sesleniyor :))

Merhaba sevgili blogcanlar, benim adım Gümüş, annem bugünlük yok o yüzden sizlere ben yazacağım :))

Şu fotoğraf dün akşamdan....Bütün gün kardeşimle zıpırlığın dibine vurduğumuz için akşamları ufacık ilgide hemen uykum geliveriyor...

Annem ve babam bu durumdan biraz şikayetçi olabilirler, çünkü onları sadece uyku tulumu niyetine kullanıyormuşuz gibi oluyor, ama ne yapalım, sabah gidip akşam geliyorlar, biz akşama kadar sıkılmamak için her türlü oyunu oynamış, hatta kırıp dökmüş, belki biraz yırtıp parçalamış bile oluyoruz, haliyle akşama pestilimiz çıkıyor.

Onlar da ilgili ebeveyncilik taslayacaklar diye zorla bizimle oynamaya çalışıyorlar, uykulu gözlerle bakıyoruz, esniyoruz, tenha köşelere kaçıyoruz anlamıyorlar. Tutturmuşlar bir oyun da oyun...

Kardeşim Duman hemen kanıyor onlara, bir parça ip, küçük bir kağıt parçası aklını başından alıyor. Ben daha cool takılıyorum diye de adıma bir de Naz eklediler, oldum mu sana Gümüş Naz...Kardeşim de bu cana yakın tavırları sebebiyle Duman Can oldu...

Bir de şu taranma mevzusu var ki sormayın gitsin...

Neymiş, uzun tüylüymüşüz, her gün taranmazsak dolaşırmış tüylerimiz, sonra kazıtmak zorunda kalırmışız, ooof of çok dertliyim bu konuda, sevmiyorum taranmayı ne yapayım, bu yüzden evin içinde köşe kapmaca oynuyoruz annemle, ancak çok uykum olduğunda izin veriyorum taramasına, o da öyle her tarafımı değil, ben ne tarafıma dönersem o tarafımı tarayabiliyor...Dumansa hemen teslim oluyor, en çok da enseden yakalanıyor. Kaç kez de uyardım, enseyi kolla dedim, dinlemedi, kendisi bilir. Sanki çok matah bir şeymiş gibi bir de taranırken gırlaması yok mu çok ayar oluyorum. Gerçi taranıyor da ne oluyor, sonuçta Duman pis, ben yalamasam kendini temizleyeceği yok. Ben saatlerce uğraşıyorum, o karşıma yatıp öööyle bana bakıyor, en sonunda sokacaklar küvete haberi yok :))

Neyse ben de laf bitmez, bu günlük bu kadar yeter, annem izin verirse sonra yine yazarım, o güne kadar sevgiyle kalın...

Kedili günleeeer :))