Yavru Kedileri Koruma Gönüllüsü

Sanırım ömrümün sonuna kadar Yağmur isminden nefret edeceğim. Neden mi?

Anlatayım.

Yağmur, oturduğumuz apartmanda ayakları üzerinde dolaşabilen tek çocuk, birkaç tane de bebek var, onun dışında tüm apartman sakinleri yaşını başını almış insanlar.

Ne güzel, sessiz sakin diye düşünmeyin hiç, çünkü bir Yağmur bütün mahalleye yetiyor. Sanırım hiç kız arkadaşı yok. Diğer apartmanlarda oturan erkek çocuklar da her ne kadar Yağmurdan bezmiş gibi görünseler de yine de onunla oynamaktan vazgeçemiyorlar. Yağmur da zaten her daim bir kabus gibi tepelerinde. Apartmanın içinde bir aşağı bir yukarı çığlık çığlığa koşturup deprem tatbikatı yapmalarına, sokakta bağıra çağıra kovalamaca oynamalarına, annelerinin onlara seslenmelerine, onların bir taraflarını yırtarcasına anneeeeeee diye haykırmalarına tahammül edebilirim, bir yere kadar. Ama öyle bir şey var ki bu Yağmur cadolozuna bilenmeme, elimde kalacak bu kız diye söylenmeme sebep olan, okuyunca eminim hak vereceksiniz.

Bizim evimiz giriş katta. Mutfak ve salon pencerelerimizin önünde ufak bir bahçe var. Ben her hafta sonu salondaki pencerenin önüne oturup kitap okurum, ağaçların arkasından süzülüp gelen güneş ışığının keyfine varmak için. Bu hafta sonu da aynı şeyi yapmak için kurulmuştum koltuğa. Ooooh dedim, sessiz sakin bir gün geçireceğim. Derken bir ses duydum. Yağmur!

"Aaaaa burda yavrular vaaaaar. Bakııııın yavrular var burdaaaa. Yeni mi doğmuşlar acaba? Yeni doğmuş olabilirler çünlü gözleri kapalı. O zaman kesin bugün doğmuşlardır, belki de dün doğmuşlardır. Ben hemen bi tane şırıngaya süt koyup getireyim, onların ağzına dökerim. Hem beslemiş olurum. Evet evet kesin dün doğmuş bunlar, zaten daha önce hiç görmedim..."

Yağmur'un sesini duyar duymaz koştum tabii pencereye, bahçede yavru olduğunu bilmiyordum, Yağmur onlar için tam bir felaket demekti, çünkü kendisi tam bir ruh hastası, büyük kedilere bile rahat vermeyen bir velet. Birkaç yavru kedinin meçhul failinin o olduğunu düşünüyorum hatta. Neyse ki o an için yoldan geçen ve Yağmur'u tanıyan bir kadın yavruları rahat bırakmasını söyledi. Tırıs tırıs bahçeyi terk eden Yağmur giderken hala şırınga, süt gibi kelimeleri sayıklıyordu. Bir süre sonra ortalığı boş bulup geri geldi, hem de çetesiyle birlikte. Savuşturma sırası bendeydi. Başardım. Gün içinde defalarca yavrulara ulaşmayı denedi, o her bahçeye girdiğinde ben soluğu pencerede aldım. Hava kararıp evlerine çekildiklerinde rahat bir nefes aldım. Pazar günü de durum değişmedi. Bu defa bir kutuyla geldi, yavruları içine tıkıştırırken yakaladım. Aynı şeyi birkaç kez tekrarladı ama ben hep oradaydım. Haftasonumu yavru kedilerin can güvenliğine adadım. Bir ara nasıl olduysa kardeşlerinden epey uzaklaşıp çalıların arasına girmiş bir yavruyu alıp kardeşlerinin yanına koymak için aşağı indim. Sürekli olarak saftirik annelerini besledim ki yemek aramak için gidip de yavrularını bırakmasın diye. Görseniz o kadar tatlı ve küçükler ki...

Beyaz, yavruların annesi

Bugün başlarına bir şey gelmez umarım, çünkü ben eve gittiğimde Yağmur çoktan okuldan çıkmış ve çetesiyle birlikte sokağa dökülmüş olacak :( 

Pencere altında mama bekleyen Beyaz

Beyaz yavruyken, annesiyle

 Bu fotoğraflar Mayıs 2013'ten. Beyaz sen ne ara büyüdün de anne oldun? Üstelik bunlar Beyaz'ın ilk yavruları da değil. Yaz başında doğurmuştu 4 tane yavru. Baya baya koşturuyorlardı bahçede bıdık bıdık, bir gün yok oldular, sadece bir yavrusu kaldı ilk doğumundan. Umarım bu üç yavru hayatta kalmayı başarır.

Yavru Beyaz