Cuma Mutluluğu # 2

Bu resimdeki güzelliği fark edebilecek misiniz bakalım...

Bahçe güzelleri bunlar, tazecik, körpecik...

Bu sevimlinin üç tane de kardeşi var. Daha geçen yaz bunları dünyaya getiren Beyaz'ın kendisi yavruydu. Ne ara büyüdü de dört tane yavrucağı oldu. 

Her sabah evden çıkmadan ve akşam işten eve döner dönmez camı açıp sayım yapıyoruz, eksik varsa çıkıp arıyoruz. Geçen hafta sonu bir tanesi tel örgülerle çevrili bir bahçeye girmiş nasıl girdiyse, tuttum ensesinden getirip koydum annesinin yanına. Dün de bir tanesi yoktu piyasada, o kadar aradık bulamadık, neyse ki sabah içtimasında sayı dörttü de içimiz rahatladı :)

 Bunlar da bizim güzeller...

Duman gözleriyle tavanda lazer arıyor (halbuki oyunu bırakalı on dakika olmuştu), Gümüş de Duman'ın kuyruğuyla oynamaya çalışıyor. Bu esnada poz vermeyi de ihmal etmiyor benim kızım :)

Salı günü, idefix'den sipariş vermiştim. Dün geldi kitaplarım. Çok hızlılar sağ olsunlar. Hatta Sabit Fikir'in Haziran sayısını da hediye göndermişler. Böyle küçük jestleri severim ben, bundan sonra kitap alışverişlerim idefix'den :)

 O zaman ne yapalım, hafta sonu Antabus okuyalım. Son on sayfasını okusam da bitse dediğim "Kendine Ait Bir Oda" dan bir paragrafla da veda edelim:

"Bu arada şarap kadehleri kah sararıp kah kızarmış, bir dolup bir boşalmıştı. Böylece, yavaş yavaş, omurgamızın tam ortasında ruhun makamı olan o yerde, deha denilen ve dudaklarımızda hızla yanıp sönen o küçük parlak elektrik ışığı değil de, akılcı iletişimin yoğun sarı alevi olan daha derin ve incelikli, kısık yeraltı ışığı yanmıştı. Aceleye gerek yok. Parıldamaya gerek yok. Kendinden başka biri olmaya gerek yok. Hepimiz cennete gidiyoruz ve Vandyck da gruba dahil; bir başka deyişle, iyi bir sigara yakıp pencere kenarındaki minderlere gömülünce hayat ne güzel geliyordu insana, ödülleri ne tatlı, bu garez ya da şu yakınma ne önemsiz, dostluk ve kafa dengi bir çevre ne denli değerli..."

Sevgiyle kalın...