Ulen anne olmadan önce atıp tutmak ne kolaymış be!
Öyle yüksekten yüksekten konuşmak, ukala tavırlar takınmak, eleştirmek ne kolaymış, nasıl da bedavaymış, bol keseden atmalıymış.
Şu yaşımda, hayatta öğrendiğim en temel bilgi şudur: BÜYÜK LOKMA YE, BÜYÜK KONUŞMA!
Bu sadece anne olmakla ilgili değil tabi ki, ama şu sıralar en çok bu konuya hakimim ne yapayım. O yüzden size son zamanlarda küçük lokmalara bölüp yutmak zorunda kaldığım laflarımdan ve yaladığım tükürüklerimden bahsetmek istiyorum.
Anne olmadan önce: ÇOCUĞUMU ASLA SALLAYARAK UYUTMAM! Beyin travması mı geçirtmek istiyorlar bunlar çocuklarına, şunlara bak!
Anne olduktan sonra: Aşkım bu çocuk uyumuyor, ne yapsak? Sallasak mı? Birkaç ay ayağımda salladım valla, bir süre kollarımda salladım, arada çarşafla salladık, sallıyoruz, olmadı sallanan beşik almıştık ama artık ona sığmıyoruz, neticede her türlü sallama yöntemini itinayla kullandık. Son günlerde kafayı omuza koyup kucakta sallanıyoruz. Hayırlısı.
Anne olmadan önce: BEN ÇOCUĞUMA İKİ YAŞINDAN ÖNCE ASLA TV İZLETMEM! TV bağımlısı olacak çocuk, moron gibi sürekli tv izleyecek, ne fena!
Anne olduktan sonra: Baby Tv arada hayat kurtarıyor. Ne yapayım, wc ye de beraber gidecek değiliz ya. Mecburen o kanal açılıyor, çocuk tv karşısına yerleştiriliyor ve işler hallediliyor. Tamam öyle saatlerce bakmıyor ama 10-15 dk da olsa tv ye maruz kalıyor çocuğum.
Anne olmadan önce: BEN ÇOCUĞUMA ASLA MAMA VERMEM, DOĞAL BESLERİM. Obez mi olsun bu çocuklar, her türlü hastalığa davetiye.
Anne olduktan sonra: Hastanedeki ikinci günümüzden ek gıdaya başlayana kadarki beş aylık süreçte her gün anne sütüne ilaveten mama yedi. Sezeryan sonrası süt geç geldi, Efe'nin kan şekeri düştü, apar topar mama verdiler. Hastanede alıştı mamaya, sonra da biraz keyfi oldu, biraz da benim işime geldi derken beş ay boyunca mama yedi. Ek gıdayla birlikte mamayı bıraktık şükür.
Anne olmadan önce: BEN ÇOCUĞUMA ASLA İSİM TAKMAM.
Anne olduktan sonra: Bazen diyorum bu çocuğun adı neydi yaa :) Şaka bir yana adından başka her şeyi söylüyorum hatta söylüyoruz. Doğru düzgün Efe diyen yok. Mesela;
anneannesi bıldırcınım diyor, dayısı köfte diyor, dedesi aslanım diyor, babası yakışıklım-oğluşum diyor, ben aşkım, bitanem, hayatımın anlamı, tombul bacaklarını ısırdığım, elma yanaklarını yediğim, bakışını sevdiğim, gülüşüne yandığım, ağzını burnunu yediğim, ayağını bacağını ısırdığım...
Ay bu annelik beni benden aldı vallahi. Sizin de var mı böyle asla yapmam deyip de seve seve yaptığınız şeyler?
Emzik kadar mikrop yuvası bir şey olabilir mi derdim. Metehan bir aylıktı. Baktım gecenin bir yarısı beni emzik olarak kullanıyor. Ertesi gün aldık hemen. Hem de silikon falan değil bildiğin kauçuk, üzerine herşeyin yapıştığı emziği bependi beyefendi :D
YanıtlaSilBence şanslıymışsın Handan. Bizim oğlan hiçbir emziği kabul etmedi :(
Silahahahahaaaa :)) olmaz mı hiç...
YanıtlaSilMesela ben dedim ki çocuğumu sokak ortasında hiç ağlatmayacağım. Atla deve değil ya huyuna gidip hallederim herşeyi dedim (zira sokakta onu isterim bunu alıcam diye bir tarafını yırtan çocukların annelerine sinir olurdum)
Ama ne oldu aahhahahaaaaa Oytunu tanımazlıktan geldim bende avaz avaz bağırırken :)))))))))
Ayy ben de öyle ağlayıp zırlayan bebelerin annelerini cıkcıklıyorum. Demek ki ben de yapıcam aynısını :)
SilHahaha:))))çok hoştu, e tecrübe her gün yavaş yavaş öğrenilen bir şey:))isimleri de çok şekermiş:)))insan sevdiklerine isim takıyor, bizim mahallede konu komşunun (Üsküdar'daki mahallemizi kasediyorum) isimleri vardı, 'çırpıcı' kadıncağız bütün gün bir şeyler çırpardı balkondan bir çarşaf ver eline, yarım saat...sonradan bunun onun için bir tür 'terapi' olduğunu anladık, hala çırpıyor mu merak ediyorum:)))bir tanesi her sabah cam silerdi ona da ben 'silici' adını taktım:)))kız azbuz da değil salonunda duvardan çok cam vardı kadının her sabah üşenmez o camları silerdi. Tülleri de 15 günde bir yıkar asardı. Çok hızlı konuşan komşuma bıdbıdı adını takmışlardı:) Allah rahmet eylesin...benim de sadece rahmetli dayım ve rahmetli annemin arada seslendiği takma ismim 'müci' . Onlardan sonra kimse müci demedi bana. Ama alt komşumun kızına anlatmışım hiç unutmamış bazen müci teyze diyor:))
YanıtlaSilKolay gelsin canım, laf lafı açtı, çenem düştü:))Efe'yi öp benim için
sevgilerimle
İstediğin kadar yaz sen Müci abla :)
SilTecrübe çok acayip bi şey valla. Lafla sözle öğütle olmuyor. İlla bi yaşayıp görmek lazım.
Efeyle benden de sevgiler :)
ilk cümleni okuyup okuyup güldüm yaaaaa :)))))) benim de tek ögrendiğim asla asla demicekmişsin anne olunca özetle :) "anne olmadan önce"ler uzaaarr gider listelendikçe listelenir :))
YanıtlaSilDoğru söylüyorsun, listeye her gün yeni bir şey ekleniyor :)
Silşekerim anne olmak böyle bir şey işte , zaman geçtikçe yuttukların da büyüyecek o sebepten hiç büyük çocuk annelerine bakıp laf etme derim :D neler neler var hem de yuttuğum derdim ama ben çok genç anne oldum o sebepten anneliği düşünmek için hiç fırsatım olmamıştı , ama hamileyken Allah kurtarsın diyen bir teyzeyi elimden zor almışlardı , şimdi hamilelere bakıp bakıp söylediğim cümle :D
YanıtlaSilAy ama o laf da çok gıcık yaaa :( Gerçi insan karnı burnundayken o lafa çok ihtiyacı oluyor ama yine de gıcık işte :)
SilEğlenceli bir yazı olmuş.
YanıtlaSilBu arada hem yazmak hem anne olmak ve bu ikisini en tatlı haliyle yerine getirebilmek...
Tebrik ederim :)
Çok teşekkür ederim Zehra :)
SilBen de çok büyük laf ediyorum ya aşmam lazım bunu.. Seninkileri geçmiştir sanırım benimkiler :D
YanıtlaSilBüyük laflar etmeyen pek yok gibi :)
SilAşabilene helal olsun :)
Şuan anne olmayan ben bunların hepsini çatır çatır diyorum ya ileri de hepsini yutacağım kesin ve net :))
YanıtlaSilAynen öyle. ..hapur hupur yutuluyor valla :)
Silşimdi kazara konuşursam dilimi ısırıyorum aklımdan bile şöyle yapmam böyle yapmam diye geçirmemeye çalışıyorum ama zor :)
YanıtlaSilkolaylıklar..
Gerçekten çok zor ama birkaç tane yuttuktan sonra yavaş yavaş alışıyor insan konuşmamaya :)
Silaahhhh ahhh hep aynı şeyler:) Kitaplarla her şey halledilir zannedip de her çocuğun ayrı bir kitap yazdırdığını anlamak acı oldu benim açımdan:)
YanıtlaSilkitap sevinci,
Silçok haklısın, her çocuk ayrı bir kitap konusu :) Ne yapalım, canları sağolsun.