Anneliğe İlk Adım...

Ailem dahil yakın çevremde hamile olduğumu öğrenen herkes şoka girdi. İnanamadılar, şaka yapıyorum sandılar, hatta dalga geçiyorum sananlar bile oldu. Bir kaç hafta öncesinde kardeşimle telefonda konuşurken üşengeçlikten bahsediyorduk, "abla üşenenin çocuğu olmazmış" demişti, dayı oluyorsun demek için aradığımda "hani üşenenin çocuğu olmuyordu?" dedim, şaşırdı kerata. Aslına bakarsanız ben de hala şaşkınım, hatta ara ara hamile olduğumu unutuyorum.

Gelelim asıl meseleye?

Ben anne olmak istiyor muydum ki?

Bu soruya hayır dememin artık hiçbir önemi yok aslında ama yine de söyleyeceğim. Anne olmak konusunda tabi ki çok katı değildim, kesinlikle olmaz diye bakmıyordum olaya ama endişelerim çok fazlaydı. Her şeyden önce böyle bir dünyaya bir canlı daha getirmenin bir anlamı var mıydı? Ben bir canlının sorumluluğunu alabilecek bir insan mıydım? Bir canlıya ömrümü adayabilecek miydim ya da adamak isteyecek miydim? Çocuktan sonra hiçbir şey eskisi gibi olmayacaktı? Özgürlükler kısıtlanacaktı? İstediğim zaman istediğim şeyi yapamayacaktım. Uykusuz kalacaktım. Artık oh be dediğim yaşta hayatın bütün zorluklarıyla mücadeleye yeniden başlayacaktım. Gazı, çişi, kakası, uykusu, dişi, yürümesi, okulu... 

Bir çocuk sahibi olmakla ilgili endişelerin ucu bucağı yoktu kısacası bende ve bu yüzden de bu zamana kadar gündeme gelmedi. Ailelerimiz de bize bir gün bile torun istiyoruz demediler. Aslında biliyordum ki benden başka herkes bir çocuk istiyordu ama dile getiren yoktu. 

Düşünerek ya da endişelenerek bu işin içinden çıkamayacağıma karar verdim sonunda, önüme dünyanın en mantıklı cevaplarını da koysalar, güvenceler de verseler benim bu konuyla ilgili fikrimde en ufak bir değişiklik olmayacaktı, biliyordum. O yüzden düşünmemeye karar verdim. Her şey olacağına varır dedim. Madem ki benim bedenim böyle bir tecrübe için uygun, o halde ben de bu duyguyu yaşamalıyım. Çok fazla düşünmeye gerek yok, yap gitsin dedim. Meğer bizim çocuk da hazır bekliyormuş, sağolsun valizini kaptığı gibi düşmüş yola. Demek ki o da bu tecrübeyi tatmak istiyor, ne diyelim, yolu açık olsun, biz bekliyoruz.

Sanırım ileride ona "seni sırf meraktan doğurdum" diyeceğim :)