Geldim hooop geri gittim :)

Herkese koskocamanından bir merhabaaaa :)

Belki arada yazılarınıza bıraktığım yorumlardan fark etmişsinizdir, aslında ben döneli çok oldu ama nedense yazı yazmak içimden gelmiyor. Herkes gibi bana da oluyor böyle arada, bazen ara vermek gerekebiliyor. 

En son yazımın üzerinden 36 gün geçmiş. beni özleyen ve geri dön çağrısı yapan arkadaşlarıma çok çok teşekkür ediyorum. Ben de sizi özledim, yeniden aranızda olmak güzel :)

Yazmadığım bu süre içinde ne yaptım peki?

Son yazımda da söylediğim gibi İskenderun'a gittik, arkadaşımızın düğünü için. Onun için ayrı bir yazı yazarım herhalde, zahmet olmazsa yani :)

5 temmuzda kpss vardı, girdik, bir arkadaşa bakıp çıktık :)

Sınavdan sonraki hafta içi ailem geldi, iki gün bizde kalıp Gümüldür'e geçtiler tatil için, hafta sonu biz de kaçtık yanlarına. Kafa dağıttık azıcık. Tatil dönüşü yine uğradılar, bir gün kalıp Ankara'ya döndüler. Teyzem ve kuzenlerim de vardı. Bizim iki oda bir salon evimizde tam dokuz kişi kaldık, iki de kedi :) Bu süreçte anladım ki bende kriz yönetimi sıfır. Kalabalık karşısında elim ayağıma dolaşıyor, hiçbir şey beceremiyorum. Ağırlayabildiğim misafir sayısı en fazla iki. Sağ olsun annem olaya el attı da sorunsuz bir kaç gün geçirdik :)

Misafirler gittiğinden beri de nevresim yıkıyorum işte :)

Bulduğum her fırsatta da kitap okuyorum. Yemek yapmaktan hala nefret ediyorum. Yan gelip yatmayı, kitap okumayı, film izlemeyi, sessizliği, sakinliği, çikolatayı, kahveyi de hala çok seviyorum.

Bu aralar Haruki Murakami' nin 1Q84 adlı kitabını okuyorum. 1256 sayfa, ben daha 490 dayım. Tuğla kalınlığında olduğu için kitabı ofiste bırakıyorum, serviste ve evde başka kitaplar okuyorum :)

Ama henüz okumayan herkese 1Q84ü şiddetle tavsiye ediyorum. Bir süredir internette sadece babil.com da tedarik edilebiliyor ama öğrendim ki o da Ülker'e aitmiş, ben almam ama almak isteyene de mani olmam :) Ben şahsen kitabı üniversitenin kütüphanesinde buldum, eylüle kadar da bende :)

Gümüş bir süredir triplerde, bize hep uzaktan bakıyor, ne yanımıza geliyor ne de kendini sevdiriyor. Yanına gidip kafasını okşadığımızda hemen kalkıp kaçıyor. Gözünü bir noktaya dikip uzun süre bakıyor, hiç kıpırdamadan duruyor, sanki depresyonda, anlamadım gitti. 

Güminin küçüklüğü :)

Duman hep aynı ama, hiç değişmedi benim kızım, yine kucağımdan inmiyor. Onunla aramızdaki bağ bambaşka, uyurken uzun süre kıpırdamasa aklım gidiyor, nefesini kontrol ediyorum hemen :) Hapır hupur yiyesim geliyor köfte bacaklıyı :)

Dumi ve ben :)

 Malum, bayram tatili geliyor. Bize yine yol göründü. Cumartesi Eskişehir'e gidiyoruz. Kızlar yine evde kalacaklar. Bu sefer başka bir arkadaş gelip kontrol edecek. Aklım kızlarımda kalacak ama yapacak bir şey yok. Henüz biz bu bayram gelmiycez, kendi evimizde kalmak istiyoruz diyecek kadar modernleşemedik. Ne yapalım hepimizin canı sağ olsun, gitcez gelcez artık. 

Eğer gitmeden yazamazsam, şimdiden hepinize mutlu bayramlar, her şeyin gönlünüzce olması dileğiyle :)