Sokak Kedisi Bob-James Bowen

Herkese günaydın...

Haftanın ortasına gelmiş bulunmaktayız.

Yarın tatil olması eminim ki benim gibi sizleri de mutlu ediyordur...

Umarım yarın kimsenin canı acımadan güzel güzel kutlanır 1 Mayıs...

Bob ve James'in hikayesi baştan sona gerçek, kurmaca değil. Yolunu kaybetmiş bir kedi ve   umudunu kaybetmiş bir adamın kesişen hayatlarının hikayesi...

Ailesiyle bağları kopmuş, kimsesiz, eroin bağımlısı James sokaklarda hayat mücadelesi vermekten yorgun düştüğünde artık kimsesizler için ayrılmış olan sosyal konutlarda yaşamaya başlar. Bir gün eve dönerken apartmanın holünde yaralı bir sokak kedisiyle karşılaşır ve hayat o andan sonra her ikisi için de bambaşka bir seyirde ilerlemeye başlar.

James, Bob sayesinde hayata tutunur, onun için arınması ve yaşaması gerektiğini düşünür. Bob da James sayesinde iyileşir ve hayata güven duygusuyla yeniden başlar.

Birlikte muhteşem bir ikili olurlar.

Kedi besleyenlere ve beslemiş olanlara sesleniyorum, kedinizi gözünüzün önüne getirin ve kitaptaki şu alıntıyı okuyun:

"Dünyanın bazı bölgelerinde, Avustralya dahil, yerel kuş ve kemirgen nüfusunda yarattıkları kıyım yüzünden kedilerin gece dışarı salınmalarıyla ilgili sıkı kurallar vardır."

Şimdi bu kıyıcı tür, bizim dizimizin dibinden ayrılmayan, okşayınca mırlayan, sevilmek için yapmadığı numara kalmayan yavrucuklarımız mı gerçekten? İnanamadım :)

James'in söylemiş olduğu ve benim de aşağıda alıntıladığım şu cümlelere de kesinlikle katılıyorum:

"Biliyorum, bir çok insana saçma gelebilir ama ilk defa bir çocuğa bakmanın nasıl bir şey olabileceğini anlamıştım. Bob da benim bebeğimdi ve üşümediğinden, iyi beslendiğinden ve güvende olduğundan emin olmak gerçekten değerliydi. Aynı zamanda da korkutucu."

Kitap hakkında bu kadar ip ucu yeter de artar bile. Bence okunmaya değer bir kitap.

Sevgiyle ve kitapla kalın...