Neyse...

Çocukluğumdan beri et seven bir insan değilim. Bu zamana kadar yemek zorunda olduğuma inandırıldım. Kan değerlerimin düşük olması da üzerimdeki baskıyı arttırmalarına yardımcı oldu. Hiç anlatamadım bana zorla yedirdikleri etin bir faydası olmayacağını. 
Bu bayram her şeyi göze alıp yemeyeceğimi söyledim. Özellikle de bayramın ilk gününün Hayvanları Koruma Günü'ne denk gelmesi hayatımdan eti tamamen çıkarma kararı almamda epey etkili oldu. Artık et yemeyeceğimi söylediğimde verdikleri tepki inanılmazdı. Masalarına bir uzaylı otursa bu kadar şaşırırlardı herhalde. Tehtitler de cabası...Bak çocuğun olmaz sonra. Çocuğun sağlıklı doğmaz, çocuğun şöyle olur, böyle olur...Sanki bu dünyaya sadece et yemek ve çocuk doğurmak için geldik. Neden saygı duymak bu kadar zor anlamış değilim. Neyse...


Normalde tatilleri çok severdim, ama bir süredir aramız pek iyi değil. Her şeyden önce artık kızlarım var ve onları bırakıp gitmek çok zor. Aklım sürekli onlarda. Özlüyorum, endişeleniyorum. Sürekli fotoğraflarına bakıp duruyorum. Bir de evimden ayrılmak istemiyorum. Tatillerde insanlar dinlenmeli, eğlenmeli bence. Ama bizim tatiller hep yollarda geçiyor. Üstelik yarısı eşimin memleketinde yarısı benimkinde. Tamam ailelerimizi özlüyoruz, görmek istiyoruz ama aynı zamanda yoruluyoruz, hem ruhen hem de bedenen. Buna bir çare bulmak lazım. Neyse...

Bu tatil boyunca yollarda ve bulduğum boş zamanlarda iki kitap okudum; "Selanik'te Sonbahar" ve "Gözlerini Kaçırma".


"Selanik'te Sonbahar"ın ilginç bir hikayesi var. Romanın kahramanları bir kadın ve bir adam, asıl olay bu ikisinin etrafında gelişiyor ama geri planda öyle bir şey var ki, insanın kanını donduran cinsten. Şöyle ki, kahramanımız olan adamın hayatı eline geçen aile yadigarı bir takım mektupların da etkisiyle değişiyor. Günlük niteliğinde olan bu mektupları kim yazmış dersiniz? Mustafa Kemal...Ama Atatürk değil. Çünkü Mustafa Kemal Bandırma Vapuru'na binmek üzere evinden çıktığında bir suikasta uğruyor ve tekerlekli sandalyeye mahkum kalıyor. Ve olaylar Amerikan mandasındaki Osmanlı Devleti'nde geçiyor. 

"Gözlerini Kaçırma" ise üç kuşak üzerinden anneliği sorgulayan bir roman. Babasız çocuk dünyaya getiren bir kadının kendi çocukluğundan başlayıp annesini, annesinin çocukluğunu düşünüp anneannesini sorguladığı, anlamaya çalıştığı, onlar gibi olmamak için çabaladığı bir hayatı anlatıyor. Annelik duygusunun içten gelen bir duygu mu yoksa dışarıdan öğrenilen ya da dayatılan bir bir duygu mu olduğunu sorguluyor. Hayatını tamamen çocuğuna adayıp kendisini her şeyden ve herkesten soyutlayan kadınlar da var, çocuğunu kendi hayatını yaşamanın önünde bir engel gibi görenler de...